Najpierw trafialiśmy na pojedyncze, dorosłe okazy oraz na jaja złożone na spodniej stronie liści. Systematycznie je usuwaliśmy.
Ostatnio jednak stonki wykonały cywilizacyjny skok i pojawiły się w wielkiej liczbie.
I nie mamy tutaj dużego wyboru: albo chemia, np. blokująca stonkom trawienie (wymierają z głodu po kilku dniach), albo ręczny zbiór i fizyczna eksterminacja. Do chemii mamy stosunek bardziej niż negatywny, więc pozostało nam zbieranie i niszczenie.
Pojedynczy, największy dotąd zbiór wygląda tak:
Sytuacja jest już opanowana, ale kilka ziemniaczanych krzaków było o włos od przegrania rywalizacji z owadami.
Współpraca z ptakami, o której tak zajmująco piszą autorzy książek o ogrodach permakulturowych, to fikcja. Tłuste, dobrze widoczne (czerwone i pomarańczowe) larwy siedzą sobie na liściach, a ptaki - nic...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz